Samenvatting van 3 'Adobe online event' sessies + beantwoorde vragen over gekeken documentaire

De oorspronkelijke versie van deze opdracht was een bezoek aan het NXT-museum in Amsterdam, maar dat kon helaas niet doorgaan i.v.m. met de eeuwigdurende lockdown. In plaatst daarvan heb ik drie livestreams gekeken van de Adobe creativity conference 2020. Tijdens dit online evenement kan je allerlei interessante livestreams bijwonen en dingen leren over allerlei verschillende onderwerpen. Aangezien deze blog over media gaat, heb ik uiteraard livestreams bijgewoond die iets te maken hebben met media. 

 

Ik heb het altijd al een struggle gevonden om toch toffe foto’s te maken en alle geweldige dingen tijdens mijn vakanties vast te leggen zonder dat ik zo’n enorme camera mee hoefde te slepen. Mensen met een Canon camera met zo’n gele draagband zagen er altijd zo cool en professioneel uit en stiekem heb ik zelf altijd al zo’n camera willen hebben. Vandaag de dag vind ik zulke dure camera’s al enigszins overbodig, omdat de nieuwste telefoons van deze tijd ook al een aardige fotootje/videootje kunnen schieten. Voor het echte werk zou een goede camera uiteraard nog wel van pas komen, maar een mobiele telefoon doet vandaag de dag ook al aardig wat wonderen. Daarom heb ik gekozen voor de Adobe sessie van Amber Torrealba. Zij geeft tips voor het maken van de meest boeiende video’s voor op social media. 

Amber vertelt in feite hoe je het beste foto’s en video’s kunt maken die later gemakkelijk te bewerken zijn. Zij gebruikt Adobe Premiere Rush om haar foto’s en video’s later nog te bewerken en te editen. Ook vertelt Amber dat de eerste 5 seconden van een video het belangrijkst zijn. In die eerste 5 seconden met je mensen weten te triggeren om de rest van de video te bekijken. Ook moet je van tevoren rekening houden met het soort social media waar je de video op wilt gaan delen. Van tevoren kan je de instellingen van je camera op je telefoon instellen hiervoor geschikt maken. Organiseer je werk van tevoren goed zodat je later makkelijk alles kan vinden wanneer je gaat editen. Hieronder staan nog wat screenshots van meer handige tips en tricks uit deze sessie. 

 

De tweede sessie die ik heb gevolgd ging over het transporteren van tekeningen op papier naar je Adobe Illustrator programma. Laura Worthington geeft deze sessie en zij is een ‘lettering artist en Typeface designer’. 

Via de Illustrator app op haar telefoon maakt ze een foto van de tekening en transporteert ze het naar Illustrator op haar laptop. Vanaf daar laat ze stapsgewijs zien hoe je de tekening ‘social media ready’ maakt. Laura gebruikt verschillende apparaten waaronder haar Iphone, laptop en Ipad. Op haar Ipad gebruikt ze een programma genaamd ‘Adobe Fresco’. Hiermee kan ze met een speciale pen de tekening aanpassen en afmaken. Laura laat in deze sessie zien hoe makkelijk je een analoge tekening gemakkelijk overzet naar een digitale tekening en hoe je deze vervolgens online gemakkelijk kan veranderen. Hiermee kan je bijvoorbeeld gemakkelijk logo’s ontwerpen of de naam van een bedrijf een aparte en persoonlijke touch geven. 

De derde sessie wordt gegeven door Elyjah Willbur en hij werkt voor de overheid in een vrij kleine stad genaamd Roseville in California. Elyjah maakt elke maand een video update om de bewoners van Roseville op de hoogte te houden van alles wat er gebeurt. Elyjah vertelt dat het elke keer weer een uitdaging is om de video’s interessant genoeg te maken zodat mensen er ook echt graag naar kijken. Elyjah stelt zichzelf de vraag ‘wat willen de bewonders van Roseville weten’? Op deze manier gaat hij te werk en maakt hij elke maand een nieuwe video en hoopt hij met die video die vraag te beantwoorden. Elyjah gebruikt zijn video’s om de bewoners van Roseville te informeren, maar ook te betrekken en een stem te geven. Dit doet hij door de personen die de keuzes maken en de bewoners van Roseville via de video met elkaar in contact te brengen. Het hoofdonderwerp wat Elyjah benadrukt in deze sessie is dat je via bepaalde vormen van het inzetten van media veel verbintenis kan creëren binnen een bepaalde groep mensen (in dit geval de bewoners van Roseville).  

 

In het volgende deel van deze post vindt u het tweede deel van de vervangende opdracht voor het bezoek aan het NXT-museum. Hiervoor heb de documentaire ‘wit is ook een kleur gekeken’ en hierbij drie vragen beantwoord. 

 

 

a.     Wat is volgens jou het thema van de film en hoe verhoudt zich dit tot de trends en ontwikkelingen die nu spelen in het werkveld?

 

Sunny Bergman wil weten waarom veel hoogopgeleide, witte mensen zich verongelijkt voelen als het over racisme en witte privileges gaat. In deze documentaire gaat Sunny opzoek de bevestiging binnen de doelgroep die wel of niet te maken krijgen met discriminatie. Het thema dat hierbij hoort is racisme en of discriminatie. 

 

Door de digitalisering die sinds tien jaar ontzettend ontwikkeld is, is het meer dan ooit mogelijk iemand zonder al te veel moeite te discrimineren. Via sociale media is de grens tussen beschaafdheid en simpele kortzichtige en vrij lompe meningsuitingen flinterdun geworden. Ook via sociale media hebben mensen continue te maken met discriminatie en lijkt het allemaal soms zelfs wel wat meer aanwezig te zijn. Sociale media wekt toch vaak een geperfectioneerd beeld, wat niet een representatieve weergave is van onze maatschappij. Dit zorgt ervoor dat de kloof tussen solidariteit en het respect naar elkaar nog groter is dan dat het al was. Daarnaast heeft het algoritme een enorme invloed op wat de gebruiker van een dat sociaal media platform te zien krijgt. Hierdoor wordt de kijker nog meer gestimuleerd om zijn/haar mening standvastig in toom te houden. 

 

 

b.    Welk perspectief heeft de maker gekozen en hoe beïnvloedt dit de boodschap van de film?

 

Sunny Bergman neemt de leiding in deze documentaire en spreekt allerlei verschillende mensen in verschillende doelgroepen om hun verhaal te horen en hen vragen te stellen over het onderwerp.

Daarom wordt het voornamelijk via allerlei verschillende mensen verteld. Een aantal personen vertellen hun verhaal en er is één persoon die de voice-over van het hele verhaal doet. 

 

Sunny heeft deze documentaire gemaakt naar aanleiding van het commentaar dat zij kreeg op haar protesterende houding tegenover de zwarte piet discussie. Veel witte mensen schoten direct in de aanval wanneer Sunny hen een vraag stelde rondom de zwarte piet discussie. Om die reden wilde zij onderzoek gaan doen naar de houding van witte mensen tegenover racisme. Zelf vind ik dat er weinig van Sunny’s eigen mening terug te vinden is in de documentaire. Ze stelt veel vragen aan veel verschillende mensen en geeft tussendoor haar eigen mening door de gegeven antwoorden met een vrij nuchtere blik te evalueren. 

 

c.     In hoeverre ben je het eens met dit perspectief? Geef hierbij twee voorbeelden waarin je je kunt vinden, maar noem ook twee voorbeelden waar je moeite mee hebt (dit kan gaan over de inhoud van de film, maar zeker ook hoe de film gemaakt is (vorm) en hoe het je stuurt).

 

 

Op zich ben ik het eens met het aangenomen perspectief. Je hoort namelijk allerlei verschillende meningen en door de manier waarop Sunny haar vragen stelt, is er continue een doorlopend gesprek gaande. Hierdoor komt er genoeg informatie vrij om als kijker het onderwerp van veel verschillende kanten te kunnen bekijken. 

 

Twee voorbeelden waarin ik mij kan vinden: 

 

-       Geschiedenisonderwijs: mensen moeten beter op de hoogte zijn van de geschiedenis en wat voor invloed dat heeft (gehad) op het tegenwoordige racisme. 

 

-       In de documentaire is een experiment uitgevoerd met vier jarige kinderen die nog niet in staat waren om sociaal wenselijke antwoorden te geven. Hierbij waren er twee poppen waarvan een wit en een zwart. De kinderen werden geïnterviewde met vragen zoals: “welke van de twee poppen is het slimst of welke pop zal het eerste straf krijgen?” De zwarte pop werd meestal negatief beladen ten opzichte van de witte pop. 

-       De ouders van de kinderen reageren later in de documentaire op de reactie van hun eigen kind en dit was uiterst interessant om te zien. Veel van de ouders reageerden geschokt op de reactie van hun eigen kind en waren verbaasd over wat de impact van de maatschappij is op hun kind. 

 

Twee voorbeelden waarin ik mij niet kan vinden: 

 

-       De documentaire roept veel reactie op. Er komen heel veel verschillende mensen met veel verschillende meningen aan het woord en daar kan je als kijker flink door getriggerd raken. In deze documentaire wordt het vraagstuk van veel verschillende kanten bekeken en dit zorgde bij mijzelf voor veel commotie rondom de discussie die er werd gevoerd. 

-       Later in de documentaire werden een aantal oud-mariniers geïnterviewd en werd hen de vraag gesteld hoe zij over Michiel de Ruyter dachten. Vele van hen reageerden kortzichtig en verdedigden Michiel als een held (in die tijd). Daarnaast vonden zij dat het niet meer nodig was om dit onderwerp te sprake te brengen aangezien het in het verleden ligt.